ဖ်ားနာေနတဲ့ မုတ္သုန္ၿမိဳ႕

ငရဲႀကီး႐ွစ္ထပ္နဲ႔ နတ္ျပည္ ေျခာက္ထပ္ ဘံုဘ၀ အစံုပါတဲ့ ျမိ႕တစ္ျမိဳ႕ကိုျပပါဆိုရင္ေတာ့ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကို အထက္စီးက ၾကည့္ေနတက္တဲ့ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕၊ ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္ၾကီးေတြမွာ ေဒၚလာ ၁၅၀ တန္ ညအိပ္ခန္းေတြ ႐ွိသလို ေငြငါးရာနဲ႔ေက်ာတစ္ခင္းစာလည္း ရႏိုင္တဲ့ျမိဳ႕။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အတိတ္ပီပီ ေ႐ႊထီးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ကာလေတြရွိခဲ့ဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စ်ာပနက အျဖဴအမည္း ကားခ်ပ္ေတြထဲမွာ ခပ္၀ါး၀ါးသာ ဆေတြးႏိုင္တဲ့ အေျခေန။ တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာ အေပါဆံုးက ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္နဲ႔ kTV လို႔ အဲဒီျမိဳ႕သားတစ္ေယာက္က နာနာက်ည္းက်ည္း မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။

အသက္အာမခံခ်က္ မရိွသလို ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ အထူးယာဥ္တန္းေတြအတြက္ နာရီပိုင္းအတြင္းလမ္းသစ္ေတြ ခင္းျပတတ္သလို ရက္ပိုင္းအတြင္း
သက္တမ္းကုန္တတ္တဲ့ ကတၱရာလမ္းေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့ျမိဳ႕ေလ။

တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ စိမ္းလန္းခဲ့ဖူးတယ္။တခ်ိန္တုန္းက ၾကြယ္၀ခဲ့ဖူးတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက ပညာတက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ ကူးစက္ေရာဂါ ထိသြားတဲ့ မိန္းမပ်က္ တစ္ေယာက္လို ဘယ္သူမွ အဆက္ဆံ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဘကုန္း၊ စလံုး၊ ဂငယ္ကုန္းထိ ေျခဆန္႔သြားခဲ့တဲ့ သူ႔ျမိဳသားေတြကေတာင္ ၀လံုးလို႔ေလွာင္ေျပာင္ ေခၚေနၾကျပီ။ ျမိဳ႕အဂၤါရပ္ေတြထဲမွာ လွ်ပ္စစ္
မီးရွိရမယ္၊ သန္႔ရွင္းေရးစနစ္ရွိရမယ္၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈရွိရမယ္၊ ေသာက္သံုးေရသန္႔ရွင္းစြာ ႐ွိရမယ္၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းနဲ႔ ဖက္လွဲတကင္းျဖစ္ရမယ္ အဲဒီလို တေယာက္
ေယာက္ကေျပာခဲ့ရင္ သူဟာျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူဦးေရေျခာက္သန္းေက်ာ္ဟာ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္တုန္းပါ။ သူ႔အေရျပားေပၚမွာ လူသူမရိွတဲ့ကြန္ဒို
တိုက္ခန္းတြဲေတြ ရွိသလို တေယာက္ ကိုယ္ေငြ႕ တေယာက္ျပန္ခ်ံဳလို႔ ရတဲ့ျမိဳ႕သစ္တဲစုေလးေတြလည္း ရိွေနတယ္ေလ။ ေလးတိုင္စင္၀ါးခင္းကို ကမၻာဆန္မႈက ေထာက္ကူေပးထားတဲ့
ပလတ္စတစ္ ရြက္ဖ်င္စေတြလည္း လြယ္လြယ္ကူကူ ၀ယ္လို႔ရတယ္ေလ။ ရာသီဥတု သာယာဆိုေပမယ့္ ခ်ဴခ်ာတက္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြလည္း ရွိေနတက္တဲ့ျမီဳ႕။

အရင္ကနယ္ျမိဳ႕ေတြသြားရင္ ရန္ကုန္သားေတြကေလ ဆိုျပီး ပံုျပင္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိုးၾကားရတက္တဲ့ျမိဳ႕။ အခုေတာ့ ပတ္စ္စပို႔အနီေတြ ထုတ္ထုတ္ေပးျပီး ျပန္လာတဲ့သူေတြကို ဘာလက္
ေဆာင္ပါသလဲလို႔ စီးစီးေမးတက္္တဲ့ ျမိဳ႕ေလ။ အဂၤါျဂိဳလ္က ေျမအေနအထားကို မွန္ေျပာင္းနဲ႕လွမ္းၾကည့္လို႔ ရသလို အ၀ီစိသြားတဲ့ အထူးရထားကို လွမ္းထားျပီး အထက္တန္းက တက္
စီးလို႔ ရတဲ့ျမိဳ႕၊ ဟံသာ၀တီ ဧကရာဇ္ ရာဇာဓီရာဇ္ တစ္ေယာက္ တိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ျမိဳ႕၊ရန္သူေတြၾကားထဲကေန သီေပါမင္းတစ္ေယာက္ ေရႊတိဂံုတက္ဖူးခဲ့တယ္။ ျပည္စစ္ကာလမွာ ၀ါ႐ွင္
တန္ျမိဳ႕သားေတြ သူ႔ျမိဳ႕ကို ကိုယ္တိုင္ထြက္ကာကြယ္ရသလို ဗိုလ္စိန္မွန္တစ္ေယာက္ တပ္စိတ္ေလး တစ္စိတ္နဲ႔ အေပ်ာ္တမ္းတပ္၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတပ္ေတြနဲ႔ အင္းစိန္တိုက္
ပြဲမွာ တစ္လက္မခ်င္း ခုခံရတဲ့ျမိဳ႕။ အဒီအခ်ိန္ကလည္း တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ရန္ကုန္ကို ဟားတိုက္
ခဲ့တာပဲ။ ရာဇသၾကၤန္ ဒလက ျပန္တုန္းကလို ေဖာက္ျပန္တဲ့ အေတြးမ်ဳိးေတာ့ ရန္ကုန္က မ ေတြးခဲ့ရုိးအမွန္ပါ။ ပံုေသကားခ်ပ္ေန႔ေတြကို တင္ဆက္ျပီးရင္ အေျပင္းအလဲကို ညေနစာငတ္
သူဆာေလာင္တက္ခဲ့တယ္။ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္ မေက်မနပ္နဲ႔ အခ်ိန္ကာလဘယ္ေလာက္ျပျပ သူသံေ၀ဂယူလို႔ မရဘူး။ သူမွ မေစာင့္ေရွာင္ရင္ အုပ္ထိန္းသူမဲ့ေတာ့မယ့္
ေျမးငယ္ေတြကို သနားတဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္လိုေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ ယိုင္တိ ယိုင္တိုင္နဲ႔ဆိုတာ သူသိတယ္။ ရုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ စစ္ျပီးစ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လို မုဆိုးမ၊ တစ္ခုလပ္နဲ႔
ကေလးငယ္ေတြ သိပ္မ်ားေနတဲ့ျမိဳ႕။ အေ၀းေရာက္လင္သားေတြ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပပါေစ ဆုေတာင္းေနရတဲ့ျမိဳ႕၊ လယ္ကန္သင္းေတြကိုျဖိဳ ေျမကြက္အသစ္ေတြရိုက္လို႔ သူျမိဳ႕ခံေတြ
ကို ေနရာထိုင္ခင္း လုပ္လုပ္ေပးရတယ္။ အခ်က္အခ်ာ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ တိုင္းတစ္ပါးသားလက္ေအာက္ က်ေရာက္ေနလို႔ ၊သူကတခါတစ္ခါ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေျပာသလိုလဲ ေနတက္တယ္
နာက်င္တဲ့အခါ မေအာ္ဘဲ၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခါ ရယ္ေမာဖို႔ ေနာက္မက်ေအာင္ ေနတက္ခဲ့။ ဗုံးဆံအေျမာက္ဆံကို ေၾကာက္လို႔ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္လည္း အံၾကိတ္ခံ၊ ရိုင္ဖယ္နဲ႔ ခ်ိန္ပစ္လည္း
အသံမထြက္ရဲခဲ့ဘူး။

အခုေတာ့ေခတ္ႏွင့္အညီ သူ႔ဆီမွာ ေၾကးစားကလပ္အသင္းေတြလည္း ရိွေနျပီ။ ေလာင္းကစားဒိုင္ကေတာ့ အရင္ကတည္းက မႈိလုိေပါက္ေနတာမို႔ သူအတြက္ သိပ္အေရးမၾကီး။ ကမာၻေပၚ
ဦးေႏွာက္ၾကီးၾကီးေတြ ေခါင္းစားေအာင္ ျပသာနာရွာေပးတက္ျပီး၊ ကူးစက္ေရာဂါေတြကိုလည္းေဖာေဖာသီသီ လက္ခံသလို အဏုျမဴဗံုး ထေပါက္မွာ စိတ္မပူတက္ေတာ့ဘူး။ မနက္္ဆိုရင္
ပါးစပ္ေပါက္ေျခက္သန္းကို ဘယ္လိုေကၽြးမလဲ ေခါင္းစားေနေပမယ့္ ညက်ရင္ ဘီယာ ပရိုမိုရွင္းေတြနဲ႔ အေသာက္မပ်က္တဲ့ျမိဳ႕။လူဘ၀စည္းစိမ္မွာ အဆိုးေလာကဓံ ေလးပါးကို ထိန္ခ်န္
လို႔မရဘူး၊ အခါးသီးဆံုးညဆိုတာ အခ်ိဳျမိန္ဆံုး မနက္လို႔ တေဘာင္လိုလို ငေၾကာင္လိုလိုနဲ႔မူးမူးျပီး ထေျပာတက္တဲ့ျမိဳ႕။

ေျမပံုတလြဲၾကီးနဲ႔ ရတနာေတြ ရွိရာဆီသြားမယ္လို႔ အရူးေတြ ေဆာ္ၾသျပီး ေနာက္ေဖးေပါက္ကျပန္တက္ သူမ်ား ညစာေတြ ခိုးခိုးစားတက္တဲ့ အရူးေတြ ရွိေနတက္တဲ့ျမိဳ႕၊ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ ဂုဏ္
ထူးေတြထဲမွာ မိန္းမပ်က္နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ အေၾကာင္းေတြပါရင္ Grade(A) ရႏိုင္မယ့္ျမိဳ႕ေလ။အမွန္အကန္ဆိုရင္ေတာ့ နံရံေလးဘက္ ပိတ္ထားတယ္။ အတုေတြ သိပ္မ်ားေတာ့ ရွားပါးတဲ့
အမွန္တရားကို အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ထည္ထားတာပါလို႔ သတင္းေထာက္ေတြကို စိတ္ရူး ေပါက္ျပီး ရွင္းရွင္းျပတက္ေသးတယ္။ အတုကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားသလဲဆိုေတာ့
ခင္ဗ်ားျမင္ျမင္သမွ် အကုန္အတုၾကီးပဲ။ ေဆး၀ါးအတု ပြဲစားအတု၊ ကားအတု၊ တိုက္အတု၊လက္ကိုင္ဖုန္းအတု၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္အတု၊ ဗိုင္းရပ္စ္အတု ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာအတုနဲ႔
လူေတြ၊ တရားရုံးအတု၊ စီရင္ခ်က္အတု၊ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအတု၊ အေမြစား အေမြခံ အတု၊လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ အတုကေန ဒီမိုကေရစီအတု အထိ။ အတုဆိုရင္ အကုန္ရိွေနတက္တယ္။

ပလက္ေဖါင္းေပၚ လမ္းမေလၽွ်က္ပါနဲ႔ ၾကိဳက္တဲ့ေနရာ အမိႈက္ပစ္ပါ၊ တရားဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား လိုက္နာပါ၊ အသက္ရွဴက်ပ္ရင္ ကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ျပီး ေနထိုင္ပါ။ မီးပ်က္ပ်က္
မီးလာလာ ဒီေစ်းပဲ၊ ဒါဟာ အခြင့္ေရးတစ္ရပ္။ အဲဒီလို ျမင္တက္ဖို႔ မုတ္သုန္ကို လြယ္အိတ္လို လြယ္ျပီး အသက္အရြယ္အေရြး ေသြးလြန္တုပ္ေကြးေရာဂါ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အတြက္ အလုပ္
လက္မဲ့ေပမယ့္လည္း တစ္ေယာက္လက္ဖက္ရည္ တစ္ေယာက္မွ်ေသာက္တက္တဲ့ ရန္ကုန္၊

လမ္းၾကံဳရင္ လာလည္ပါ၊ ညအိပ္စရာ ခက္တဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြကို တကူးတက ဖိတ္မေနေတာ့ပါ။


ဆရာတစ္ေယာက္ေပးပို႔ေသာ ေမးလ္မွ…..